૧૯.૦૨.૧૯૬૬ - ૧૭.૦૬.૧૯૫૩
વર્ષ 1903ના કોઈ મહિનાનો એક દિવસ, જ્યારે 1866માં જન્મેલ અને વ્યવસાયે એસ્ટેટ ડેવલપર અને પોતાની વિધવા મા સાથે અમેરિકાના અલ્બામામાં રહેતી મેરીને પોતાના વ્યવસાયના કામે ન્યૂયોર્ક જવાનું થયું. એ દિવસે વાતાવરણ થોડું ખરાબ હતું. બરફ પડવાની શરૂઆત થવામાં હતી, પરંતુ તેને ત્યાં પહોંચવું જરૂરી હતું. તેથી હવામાનની ફિકર કર્યા વગર મેરી ટ્રોલી કારમાં બેસી નીકળી પડી ન્યૂયોર્ક જવા માટે.
કાર થોડી આગળ ચાલી પછી અચાનક બરફ વરસવો શરૂ થયો અને ડ્રાઈવર થોડી થોડી વારે કાર ઊભી રાખી દેતો. જલદી પહોંચવાનું હતું અને મેરી વિલંબ થવાથી પરેશાન થતી હતી. થોડીવાર પછી ફરી જ્યારે ડ્રાઈવરે કાર ઊભી રાખી તો અકળાઈને મેરી પણ નીચે ઊતરી કે કારનો ડ્રાઈવર કેમ વારંવાર કાર ઊભી રાખી દે છે. તેણે જોયું કે ડ્રાઈવર કાર ઊભી રાખી આગળના કાચ પરથી હાથથી બરફ સાફ કરતો હતો. મેરીએ જોયું તો રસ્તે કેટલીયે કારના ડ્રાઈવર આ રીતે જ કાર ઊભી રાખી કાચ સાફ કરી આગળ વધતા હતા અને બીજી વાર આખો કાચ ખરડાઈ જાય તો ફરી કાર ઊભી રાખી કાચ સાફ કરતા હતા. આ જફાને કારણે પરેશાન મેરી ન્યૂયોર્ક સમયસર પહોંચી તો ના શકી, પરંતુ તેણે નક્કી કરી લીધું કે આ કાચ સાફ કરવાનું તો કંઈક કરવું પડે. જેથી કરીને કોઈને આટલી બધી પરેશાની ના ઊઠાવવી પડે. બાદમાં તેણે પોતે જ એક ચીપીયો ડિઝાઈન કર્યો, જેના પર રબ્બર લગાવેલ હતું અને ડ્રાઈવર અંદરથી તેને ફેરવી બહારનો કાચ સાફ કરી શકે.
આ સ્ત્રીનું નામ હતું ‘મેરી એન્ડરસન’ અને તેણે જે અત્યંત મહત્વની શોધ કરી એ હતી વાઈપરની. સફરમાં થોડી પરેશાની વેઠ્યા બાદ મેરીએ જે શોધ કરી એ હાલમાં એટલી જરૂરી થઈ ગઈ છે કે વાઈપર વગર વાહન ચલાવવાની કોઈ કલ્પના પણ ના કરી શકે. ક્યારેક કોઈનું પરેશાન થવું સમગ્ર માનવજાત માટે આશીર્વાદરૂપ બની જતું હોય છે.
- કાર્તિક શાહ
No comments:
Post a Comment
આજની કૃતિ જો આપ સર્વે મિત્રોને પસંદ આવી હોય તો થોડી તકલીફ ઉઠાવી અને આપના પ્રતિભાવ / કોમેન્ટ્સ જરૂર ફેશબુક પર અથવા બ્લોગ પોસ્ટ પર મૂકવા કોશિશ કરશો ...