1986માં ચેસ ચેમ્પિયન વિશ્વનાથ આનંદ નેશનલ બી રમી રહ્યો હતો. બાળખેલાડી ભારતના વર્ષો જૂના ખેલાડી નાસીર અલી સામે રમી રહ્યો હતો. રમત આનંદ જીતી શકે તેમ હતું પરંતુ બાજી ડ્રો થઈ ગઈ. આનંદે એકદમ ગુસ્સામાં આવી મહોરા પાડી નાખ્યાં.
આ રમત એનાં મોમ જોઈ રહ્યાં હતાં. તેમણે આવી આનંદને એક ધબ્બો લગાવી દીધો અને કહ્યું, ‘તેમની માફી માગ. સારી ચેસ રમતા પહેલાં સારી રીતભાત શીખ.’ આનંદ હવે રડી પડ્યો. નાસીરસાહેબ એકદમ
શાંત સ્વભાવના અને આદરણીય ખેલાડી. તેમણે આનંદનાં મોમને કહ્યું, ‘ધીમે ધીમે શીખશે. જ્યારે વધારે પડતા રમતમાં ડૂબી જઈએ ત્યારે જ આટલું દુઃખ થાય. એને જીતેલ બાજી ડ્રો જવાનું દુઃખ થયું. ખરેખર તે ઘણો આગળ વધશે.’ પરંતુ આનંદનાં મધર એવું માનતાં કે ખેલાડી મોટો હોય કે નાનો પરંતુ બીજી વ્યક્તિઓ પ્રત્યેનો આદરભાવ અને વર્તન તો સૌમ્ય જ હોવું જોઈએ. આ બાળપણના પાઠને લીધે તે હવે વર્તનમાં ઘણો જ સૌમ્ય છે.
શાંત સ્વભાવના અને આદરણીય ખેલાડી. તેમણે આનંદનાં મોમને કહ્યું, ‘ધીમે ધીમે શીખશે. જ્યારે વધારે પડતા રમતમાં ડૂબી જઈએ ત્યારે જ આટલું દુઃખ થાય. એને જીતેલ બાજી ડ્રો જવાનું દુઃખ થયું. ખરેખર તે ઘણો આગળ વધશે.’ પરંતુ આનંદનાં મધર એવું માનતાં કે ખેલાડી મોટો હોય કે નાનો પરંતુ બીજી વ્યક્તિઓ પ્રત્યેનો આદરભાવ અને વર્તન તો સૌમ્ય જ હોવું જોઈએ. આ બાળપણના પાઠને લીધે તે હવે વર્તનમાં ઘણો જ સૌમ્ય છે.
(‘ચેસની રસપ્રદ વાતો’ પુસ્તકમાંથી સાભાર.)
No comments:
Post a Comment
આજની કૃતિ જો આપ સર્વે મિત્રોને પસંદ આવી હોય તો થોડી તકલીફ ઉઠાવી અને આપના પ્રતિભાવ / કોમેન્ટ્સ જરૂર ફેશબુક પર અથવા બ્લોગ પોસ્ટ પર મૂકવા કોશિશ કરશો ...