નવીજ ગાડી ખરીદી હતી અને વળી હમણાંજ તો, નવયુવાન દીકરીને પાકું ડ્રાઇવિંગ લાઇસન્સ પણ મળ્યું હતું. તેથી સાથે આવતી બે ત્રણ રજાનો લાભ લઇ અને તેઓનું નાનકડું કુટુંબ નીકળી પડ્યું હતું આનંદ કરવા. નવ યુવાન દીકરી ગાડી ચલાવે અને તેના પિતા બાજુમાં બેઠા બેઠા સૂચનાઓ અને માર્ગદર્શન આપતા જાય. પાછળની સીટ ઉપર આરામથી બેઠી બેઠી મા પોરસાય !
હજી બે કલાકનો રસ્તો કપાયો હશે અને સામે મોટો વંટોળ આવતો દેખાયો ! જાણે મોટું ઘનઘોર રેતનું વાદળું ! દીકરી મુંઝાઈ ગઈ, “હવે શું કરું ?” તેને તેના પિતાને પ્રશ્ન કર્યો. “કશુંજ નહિ, બસ તું ધીરે ધીરે સાચવીને ગાડી ચલાવ્યા કર ” દીકરીએ પણ હિમંત રાખી અને પિતાના શબ્દો પર વિશ્વાસ રાખી ને આગળ વધતી ગઈ. ધીરે ધીરે શેતાની વંટોળની અસર વર્તાવા લાગી અને ગાડી ચલાવવી વધુ ને વધુ મુશ્કેલ થતી ગઈ. હાઇવે પરના બીજા વાહનો સાઈડ પર ખસી અને રોકાઇ જવા લાગ્યા. ધીરે ધીરે વંટોળનું જોર વધવા લાગ્યું. વાહન ચલાવવું વધુ ને વધુ મુશ્કેલ થતું જતું હતું. દીકરીને પણ એક બાજુ ઉભા રહી જવાનુંજ જ યોગ્ય લાગવા માંડ્યું. તેને વાળી પાછું તેના પિતાને પૂછ્યું, “શું કરીએ પપ્પા? વંટોળ વધતોજ જાય છે, અને આગળ વધવું વધુ ને વધુ મુશ્કેલ થતું જાય છે, આપણે પણ એક બાજુ ખસી અને ઉભા રહી જઈએ? રોડ ઉપર બીજા બધાંયે ઉભા રહી ગયા છે.”
પિતાએ શાંતિથી અને મક્કમતાથી જવાબ આપ્યો …."ના, ઉભા રહેવાનું નથી, તું ભલે ધીરે ધીરે પણ ગાડી ચલાવતીજ રહે, અને આગળ વધતી રહે."
પિતાએ શાંતિથી અને મક્કમતાથી જવાબ આપ્યો …."ના, ઉભા રહેવાનું નથી, તું ભલે ધીરે ધીરે પણ ગાડી ચલાવતીજ રહે, અને આગળ વધતી રહે."
દીકરીએ પિતાની વાત માની, અને ખુબ મુશ્કેલ લાગવા છતાંયે ગાડી ચલાવ્યેજ રાખી. થોડો સમય પછી વંટોળ ઓછો થતો લાગ્યો અને ધીરે ધીરે રસ્તો દેખાવા લાગ્યો. જેમ જેમ રસ્તો દેખાતો ગયો તેમ તેમ દીકરી નો ઉત્સાહ વધતો ગયો અને ગાડી પણ સ્પીડ પકડવા લાગી. થોડા કિલોમીટર ચાલ્યા પછી તોફાનની અને વંટોળની અસર વર્તાતી પણ બંધ થઇ ગઈ.
પિતાએ કહ્યું, ”બસ હવે તું ગાડી ઉભી રાખ, અને બહાર રોડ ઉપર નીકળ.” દીકરીએ પૂછ્યું, ”કેમ હવે ?”
……………બસ આજ વાત દરેક વ્યક્તિને અને તેના જીવનના દરેક મુશ્કેલ સમયને લાગુ પડે છે! આપના સાથીદારો કે આપનાથી વધુ કાર્યદક્ષ લોકો હાર માની અને અટકી જાય તેનો મતલબ એ નથીજ કે તમે પણ આગળ વધવાનું અને પ્રયત્નો કરવાનું છોડી દ્યો ! હાર્યા વિના પ્રયત્નો ચાલુજ રાખો સફળતા મળશેજ! બસ શરત એટલીજ કે પ્રયત્નો સાચી દિશામાં અને સમજણપૂર્વકના હોવા ઘટે!
No comments:
Post a Comment
આજની કૃતિ જો આપ સર્વે મિત્રોને પસંદ આવી હોય તો થોડી તકલીફ ઉઠાવી અને આપના પ્રતિભાવ / કોમેન્ટ્સ જરૂર ફેશબુક પર અથવા બ્લોગ પોસ્ટ પર મૂકવા કોશિશ કરશો ...